010. О скѫпости
і҃ ⁘ Ѡ СКОУПОСТИ ⁘
1. Скѫпость· отъ малод҃шиꙗ прозѧбаетъ· паче же отъ невѣриꙗ· и неоупъваниꙗ:
2. аште бо о видимъихь· ꙗже даетъ намъ· блага вьсегда обильно благостиѫ своеѫ б҃ь· не емемь вѣрꙑ емоу: нъ сѫмьнимъ сꙗ· како о невидимꙑихъ и вѣчьнꙑихъ· и прѣбꙑтьнꙑихъ блазѣхъ·
3. ѧже самъ обѣшта намъ подати: вѣроуимъ емоу: ихьже ни око видѣло ни оухо слꙑшало· и на ср҃це чл҃коу не въшьло (cf. 1C 02:09):
4. вꙑ-истинѫ оубо поносими есмъ бж҃ьствънꙑимъ: ѱаниемь· ꙗко мѫжа хоудод҃шъна къто прѣтръпитъ (Prov 18:14):
5. Възвѣроуимь оубо б҃оу о трѣбовании тѣлесьнѣемь: да ѧвѣ боудемъ и о дх҃внѣемь вѣроуѫште емоу:
6. тѣмьже томоу вьздадимъ о вьсемъ: ꙗко тъ печеть сꙗ о насъ: И вѣсть ихьже трѣбоуемь: прѣжде прошениꙗ нашего:
7. Б҃ъ бо въсѣмь штедротивь есть:
8. Ꙗкоже и прмд҃рсть рече: иже ходить прѣпрость: ходить надѣѧ сꙗ (Prov 10:09)·
9. И па(к)· вѣрънꙋмоу все лѣпо есть богатьство: невѣръноу же· не достоить· и пѣнꙗзь (Prov 17:6a)·
10. и блг(с)ние гн҃е: на главѣ правьдьничи (Prov 10:22):
11. и дш҃а блг(с)вима: вьсѣмь штедра (Prov 11:25): и сѣꙗи правъдоу: приеметъ мъздѫ вѣрънѫ (Prov 11:21):
12. не оуморить бо гладомь г҃ь дш҃а правъдънꙑ (Exod 10:03):
13. надѣꙗи бо сꙗ на богатьство свое: тъ падеть (Prov 11:28): и имѣние тъштьно събираемо съ безакониемь: тъштетъно бꙑваетъ: а събираѧи себѣ съ благодариемь: разбогатѣетъ (Prov 13:11):
14. Гл҃етъ же моси: аште бѫдетъ вь тебѣ скѫдьнъ отъ братиꙗ твоеꙗ: не съжъми рѫкꙑ своеѧ (Deut 15:07) отъ него: Нъ даждь емоу еликаже трѣбоуеть·
15. И пѣвьць: се очи гн҃и на боꙗштиихъ сꙗ его (Ps 032:18) избавити отъ съмръти дш҃а ихъ: и прѣкръмити ꙗ въ гладъ: (Ps 032:19)
16. богатии бо обништашꙗ: и възъалкаашѧ: а вьзискаѫштеи г҃а: не лишѧтъ сꙗ вьсего добра (Ps 033:11):
17. и не видѣхъ правьдьника оставена: ни сѣмене его просꙗштѧ хлѣба (Ps 036:25):
18. И дроугꙑи· милоуѧ ништѧ облаженъ (Prov 14:21)·
19. и дш҃и своеи благотворить моужь милостивъ (Prov 11:17):
20. такожде и ап(о)ль· сѣꙗи штꙗдѧи: штꙗдѧ и пожьнетъ: къжъдо ꙗко 28а же изволение имать срд҃цмъ· обаче не оть скрьби· ни ѿ нѫжда: тиха бо дателѧ любитъ б҃ъ (2C 09:06–07)·
21. дш҃елюбивьи же· и благъи г҃ъ· вьзьрите рече на пьтицѧ нб҃сънꙑѧ: ꙗко не сѣѫтъ ни жьнѭтъ· ни събираѫтъ въ житъницѧ: и оц҃ь вашь нб҃снъи кръмитъ ѧ: не вы ли паче лоучьши есте ихъ (Mt 06:26):
22. И пририче· не пьцѣте сѧ оубо гл҃ѫште· чьто ꙗмь· или чьто пиемъ· или въ чьто облѣчемъ сꙗ· вѣстъ бо оц҃ь вашь нб҃снꙑи· ꙗко трѣбѫете сихъ вьсѣхь: иштѣте же прѣжде цр҃ства бж҃иꙗ и правъдꙑ его: и си вьсѣ приложатъ сꙗ вамъ (Mt 06:31–33): о х҃ѣ ис҃ѣ г҃и б҃зѣ нашемь
23. емоуже слава вь вѣкы вѣком АМИН
ΛΟΓΟΣ Ιʹ. Περὶ σκνιφότητος. HOMILIA X. De sordida et illiberali parcitate.
1. Ἡ σκνιφότης ἀπὸ μικροψυχίας ἀναβλαστάνει, μᾶλλον δὲ ἀπιστίας καὶ ἀνελπιστίας.
2. Εἰ γὰρ περὶ τὰ ὁρώμενα, ἃ παρέχει ἡμῖν ἀγαθὰ καθ’ ἑκάστην πλουσίως ἡ αὐτοῦ ἀγαθότης, οὐκ ἐμπιστεύομεν αὐτῷ, ἀλλὰ διστάζομεν· πῶς περὶ τῶν μὴ ὁρωμένων καὶ αἰωνίων, καὶ παραμόνων ἀγαθῶν,
3. ἃ αὐτὸς ὑπέσχετο ἡμῖν παρασχεῖν, πιστεύσωμεν αὐτῷ, Ἃ οὔτε ὀφθαλμὸς εἶδεν, καὶ οἷς οὐκ ἤκουσεν, καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη (cf. 1C 02:09);
4. Εἰκότως οὖν ἐγκαλούμεθα παρὰ τῆς θείας Γραφῆς, ὅτι Ἄνδρα ὀλιγόψυχον τίς ὑποίσει (Prov 18:14);
5. Ἐμπιστεύσωμεν οὖν τῷ Θεῷ τὴν χρείαν τοῦ σώματος, καὶ δῆλοί ἐσμεν, καὶ τὴν τοῦ πνεύματος πιστεύοντες αὐτῷ.
6. Οὐκοῦν αὐτῷ ἀποδώσομεν περὶ πάντων, ὅτι αὐτῷ μέλει ὑπὲρ ἡμῶν· καὶ οἶδεν ὧν χρείαν ἔχομεν πρὸ τοῦ αἰτῆσαι αὐτόν.
7. ̔Ο γὰρ Θεὸς τῶν ἁπλουμένων, ἁπλότης ἐστίν·
8. καθὼς καὶ ἡ Σοφία φησίν· Ὃς πορεύεται ἁπλῶς, πορεύεται πεποιθώς (Prov 10:09).
9. Καὶ πάλιν· Τοῦ πιστοῦ ὅλος ὁ κόσμος τῶν χρημάτων, τῷ δὲ ἀπίστῳ οὐδὲ ὀβολός (Prov 17:6a).
10. Καὶ· Εὐλογία Κυρίου ἐπὶ κεφαλὴν δικαίου (Prov 10:22).
11. Καὶ, Ψυχὴ εὐλογημένη πᾶσα ἁπλῆ (Prov 11:25)· καὶ ὁ σπείρων διακαιοσύνην, λήψεται μισθὸν πιστοῦ (Prov 11:21).
12. Οὐ γὰρ λιμοκτονήσει Κύριος ψυχὴν δικαίου (Exod 10:03).
13. Ὁ δὲ πεποιθὼς ἐπὶ πλούτῳ αὐτοῦ, οὗτος πεσεῖται (Prov 11:28). Καί, Ὕπαρξις ἐπισπουδαζομένη μετὰ ἀνομίας, ἐλάσσων γίνεται· ὁ δὲ συνάγων ἑαυτῷ μετὰ εὐσεβείας, πληθυνθήσεται (Prov 13:11).
14. Λέγει δὲ καὶ ὁ Μωϋσῆς· Ἐὰν γένηται ἐν σοὶ ἐνδεὴς ἐκ τῶν ἀδελφῶν σου, οὐ σφίγξεις τὴν χεῖρά σου (Deut 15:07) ἀπ’ αὐτοῦ· ἀλλὰ δανιεῖς αὐτῷ ὅσον ὑστερεῖται.
15. Ὁ δὲ Ψαλμῳδως· Ἰδοὺ οἱ ὀφθαλμοὶ Κυρίου ἐπὶ τους φοβουμένους αὐτόν (Ps 032:18)· ῥύσασθαι ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς αὐτῶν, καὶ διαθρέψει αὐτοὺς ἐν λιμῷ (Ps 032:19).
16. Πλούσιοι γὰρ ἐπτώχευσαν καὶ ἐπείνασαν· Οἱ δὲ ἐκζητοῦντες τὸν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὴς ἀγαθοῦ (Ps 033:11).
17. Καί· Οὐκ εἶδον δίκαιον ἐγκαταλελειμμένον, οὐδὲ τῇ σπέρμα αὐτοῦ, ζητοῦν ἄρτους (Ps 036:25).
18. Καὶ ἕτερος· Ὁ ἐλεῶν πτωχοὺς, μακαριστές (Prov 14:21).
19. Καὶ, Τῇ ψυχῇ αὐτοῦ ἀγαθὸν ποιεῖ ἀνὴρ ἐλεήμων (Prov 11:17).
20. Ὡσαύτως καὶ ὁ Ἀποστόλος, Ὁ σπείρων φειδομένως, φειδομένως καὶ θερίσει· ἕκαστος καθὼς προαιρεῖται τῇ καρδίᾳ· πλὴν μὴ ἐκ λύπης, μηδὲ ἐξ ἀνάγκης· ἱλαρὸν γὰρ δέτην ἀγαπᾷ ὁ Θεός (2C 09:06–07).
21. Ὁ δὲ φιλόψυχος καὶ ἀγαθὸς Κύριος, Ἐμβλέψατε, φησὶν, εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ ὅτι οὐ σπείρουσιν, οὐδὲ θερίζουσιν, οὔτε συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καὶ ὁ Πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτὰ. Οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν (Mt 06:26);.
22. Καὶ ἐπάγει· Μὴ οὖν μεριμνήσητε, λέγοντες· Τί φάγωμεν, ἢ τί πίωμεν, ἢ τί περιβαλώμεθαι οἶδεν γὰρ ὁ Πατὴς ὑμῶν ὁ οὐράνιος, ὅτι χρήζετε τούτων ἁπάντων. τεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ τὴν δικαισύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν (Mt 06:31–33).
23. Αὐτῷ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.